Franz Beckenbauer - Fudbalski Car

Novinari su njegove igri opisivale ‘gospodskim’, a uistinu je i bio gospodin na terenu i izvan terena. Nakon fenomenalne igračke karijere imao je i vrhunsku trenersku karijeru, a kao fudbalski funkcioner takođe je plenio šarmom i poštenjem. Još tokom igračke karijere novinari i navijači su mu nadenuli nadimak – Kaiser – što i nije bilo čudno jer se u svom sportskom životu ponašao kao plemić, kao car. Stil mu je odisao elegancijom i prefinjenošću, posedovao je hladnokrvnost i neverojatno umeće vođenja loptom, a u odbrani se držao fair-play postulata.

On je u svim razgovorima jedan od kandidata za najboljeg fudbalera svih vremena. No, nikad ga niko nije isticao kao prvog i najboljeg, možda samo zbog jednog razloga. Za razliku od Maradone, Pelea, Messija, Cruyffa i Platinija, nemac Franz Beckenbauer bio je odbrambeni igrač, “libero” ili centarhalf i u svojoj igri toliko je bio jak, uvjerljiv, pouzdan i raspoložen da se u nekim trenucima svoje karijere smatrao najboljim fudbalerom na svetu.

U reprezentaciji Zapadne Nemačke bio je nezamjenjiv petnaestak godina (103 nastupa), a kruna karijere dogodila mu se 1974. godine kada je s nacionalnim timom na domaćem terenu, na Olimpijskom stadionu u Minhenu, osvojio naslov svetskog prvaka. Bio je kapetan nemačke reprezentacije i prvi je primio pehar, a ta fotografija je obišla svet i nalazi se u svim je svetskim novinskim arhivima i fudbalskim muzejima. Da bi zaokružio svoju neverovatno uspešnu sportsku, ne samo igračku, karijeru valja odmah izdvojiti da je kao trener nemačke reprezentacije 1990. godine osvojio naslov svetskog prvaka na smotri u Italiji, porazivši sa 1-0 Maradoninu Argentinu.

Osvojio svetske naslove i kao igrač i kao trener.

Kao igrač imao je i silnih klupskih uspeha. Beckenbauer je bio zaštitni znak najboljeg minhenskog Bayerna u istoriji. Sa Bayernom je kao igrač osvojio četiri puta nemačko prvenstvo (1969.,1972.,1973.,1974.) i četiri puta evropske trofeje, tri puta Kup prvaka i Kup kupova. Godine 1972. i 1976 je izabran za najboljeg fudbalera Evrope. Potom je 1977. prešao u njujorški “Cosmos”, a 1980. se vratio u Nemačku, u Hamburger SV, sa kojim je 1982. godine osvojio nemačko prvenstvo.

Otišao je u trenere i od 1984. do 1990. godine vodio je nemački “elf”, a osvajanjem naslova svetskog prvaka 1990. postao je jedini fudbaler koji je osvojio svetske naslove i kao igrač i kao trener. Nakon trenerskih uspeha postao je fudbalski funkcioner, pa je tako od 1994. do 2009. godine obavljao dužnost predsednika Bayerna.

Zanimljivo, Beckenbauer je kao diete počeo igrati fudbal na mestu napadača. Kao osmogodišnjak zaigrao je u lokalnom Münchenu. Bio je navijač tada nižerazrednog kluba München 1860, pa ga je dečačka maštarija terala na treninge kako bi jednog dana zaigrao za taj klub. No, spletom okolnosti, umesto plavog dresa Münchena, dogodio mu se – crveni dres Bayerna. Naime, dobio je poziv juniorske selekcije Bayerna, kojem je trebao središnji napadač što je tada Beckenbauer i bio.

Prvu je utakmicu, kao senior, odigrao za Bayern u junu 1964. godine, kao nepuni 19-godišnjak i to protiv Stuttgarter Kickersa.

Bayern je tada bio član Južne nemačke regionalne lige i odmah se za sledeću sezonu plasirao u tek osnovano novo prvoligaško takmičenje, preteču današnje Bundeslige. Bayern je imao velike ambicije. Klupska uprava je vredno radila i prvi kup su osvojili 1967., a iste godine Bayern je osvojio i evropski Kup kupova. Svi su znali da će uskoro doći i dominacija Bayerna. Zbog sjajnih nastupa i velike odgovornosti u igri, Beckenbauer je već 1968. godine postao kapiten Bayerna.

Tokom Beckenbauerove karijere u Bayern Münchenu, klub je osvojio tri prvenstva zaredom (1972.-1974.), kao i tri naslova Kupa prvaka zaredom (1974.–1976.), zbog čega je Bayern osvojio trofej – zauvek. Nakon deset godina u prvoj postavi Bayerna, Beckenbauer je 1977. godine prihvatio ponudu američkog New York Cosmosa iz NASL lige. Za Cosmos je igrao četiri sezone, do 1980. godine i osvojio Soccer Bowl tri puta (1977., 1978., 1980.). Beckenbauer je otišao u penziju nakon dve godine igranja za Hamburger SV, od 1980. do 1982., sa kojim je osvojio naslov prvaka Bundeslige, te nakon još jedne godine igranja u New York Cosmosu,1983. godine.

Kaiser je kao član reprezentacije Zapadne Nemačke nastupio na tri Svetska prvenstva – u Engleskoj 1966. osvojio je drugo mesto – poražen je u čuvenom finalu protiv Engleske 2-4. Četiri godine kasnije u Meksiku, Zapadna Nemačka osvojila je treće mjesto, a na svetskoj smotri 1974., baš u Zapadnoj Nemačkoj, Beckenbauer je predvodio svoju reprezentaciju do svetskog trona. U međuvremenu je Zapadna Nemačka s Beckenbauerom kao kapitenom osvojila i evropsku smotru 1972. godine.

Nemačka je sa mladim Beckenbauerom sjajno igrala na SP-u 1996. u Engleskoj. Beckenbauer je postizao golove protiv Švajcarske, Urugvaja, Rusije, a i u finalu je protiv Engleza bio sjajan. To finale jedan je od najkontroverznijih u fudbalskoj istoriji s odlučujućim, trećim pogotkom Engleza na čuvenom Wembleyu. Engleska je tada nadvisila SR Nemačku sa 4-2, ali je treći pogodak Engleza Geoffa Hursta i danas – kontraverzan.

Naime, lopta je nakon udarca Hursta preletela golmana Tilkowskog, udarila u prečku i odbila se negde kod gol-crte. Niko nije bio siguran ni tada, a nije ni danas, da li je lopta prešla gol liniju. No, bilo kako bilo, svajcarski sudija Dienst je na intervenciju svog pomoćnika – priznao pogodak. Engleska je bila prvak sveta, ali svet je upoznao Beckenbauera.

Nemci su se već na sledećem SP-u, u Meksiku 1970. godine, uspeli osvetiti Englezima. Zapadna Nemačka je pobedila u prve tri utakmice do susreta sa Engleskom u drugoj rundi. Engleska je do kraja prvog poluvremena vodila 2-0, ali spektakularni gol Beckenbauera u 69. minuti, vratio je Nemce u igru koji su potom i pobedili u produžecima. Zapadna Nemačka je dosegla polufinale, gde se suočila sa Italijom, u utakmici koja je ostala poznata kao – “Fudbalski susret stoleća”. Uprkos frakturi ključne kosti nakon jednog prekršaja, Beckenbauer je nastavio igrati, jer je ekipa iskoristila maksimalne dve izmene. Nakon produžetaka bilo je 4-3 za Italijane . Ipak, Zapadna Nemačka je pobedila 1-0 Urugvaj u utakmici za treće mesto.

Svetsko fudbalsko prvenstvo 1974. održano je u Zapadnoj Nemačkoj, čiju je reprezentaciju Beckenbauer odveo do titule, uz tešku 2-1 pobedu u finalu protiv favorita Holandije, čiji je “totalni fudbal” godinama bio nasavladiv. Šok za nemačke navijače na Olimpijskom stadionu u Münchenu dogodio se već u prvom minutu – Cruyff je tek uzeo loptu sa centra i driblinzima ušao u nemački kazneni prostor gde ga je srušio Bertie Vogts. Engleski sudija Taylor bio je hrabar i dosudio jedanaesterac za gostujuću Holandiju. Neeskens je pogodio i Nijemci su bili na kolenima. Ipak nemci su uspeli da preokrenu rezultat i pobede. Müller je postigao gol i to pobedonosni za naslov svetskog prvaka, dok je Breitner prethodno izjednačio rezultat. Beckenbauer je bio najbolji igrač utakmice – silovito je neutralizovao izvrsne holandske napadače koji su pravim jurišima tražili izjednačenje u zadnjem delu utakmice. No, bio je to i poslednji Müllerov gol za reprezentaciju, jer se nakon finala i osvajanja svetskog naslova oprostio od reprezentacije. Baš kao i Franz Beckenbauer.

Beckenbauer kao trener, vodio je Nemačku na Svetskom prvenstvu 1986. godine u Meksiku i bio poražen u finalu od tada superiorne Argentine sa 3-2, Argentine koju je predvodio Diego Maradona koji je tada bio u životnoj formi! No, Beckenbauerova “osveta” usledila je četiri godine kasnije na SP-u u Italiji. Bila je to zadnja postava Zapadne Nemačke pre ujedinjenja sa istokom zemlje, a u finalu su Beckenbauerovi izabranici nadvisli upravo Maradoninu Argentinu sa 1-0.

Potom se Kaiser posvetio fudbalskom radu i kao trener i kao funkcioner. Radio je kao trener jednu sezonu u francuskom Olimpiku iz Marselja. Doveo ga je do naslova francuskog prvaka 1991 godine. Potom je preuzeo Bayern i brzo osvojio dva velika takmičenja nakon dugogodišnjeg posta – Bundesligu 1994. i Kup Uefe 1996. godine. Potom je postavljen za predsednika Bayerna, ali nešto kasnije i do predsednika Nemačkog fudbalskog saveza. Bio je i na čelu Organizacijskog odbora Svetskog prvenstva u Nemačkoj 2006. godine.

Danas, kao član Uprave Bayerna i počasni predsednik kluba, redovno posečuje utakmice. Član je i Izvršnog odbora Fife, krovne svetske fudbalskeorganizacije.

Preuzeto sa: https://sportska.revija.hr/povijest/nogomet-je-imao-svog-cara-medu-najvecima-i-najboljima-ikada-franz-beckenbauer/

Link: OVDE